பக்கங்கள்

வெள்ளி, 23 மார்ச், 2007

அரவிந்தன் நீலகண்டனுடன் ஒரு சந்திப்பு

இந்தமுறை எங்களூருக்குச் செல்லும்போது பதிவர் அரவிந்தன் நீலகண்டனைச் சந்திக்கவேண்டும் என்று முன்பே தீர்மானித்துக் கொண்டேன். அவருடைய பதிவொன்றில் ஏற்கனவே என் விருப்பத்தைப் பின்னூட்டி, அவரும் அதற்குச் சரியென்றிருந்தார். எனவே கடந்த ஞாயிறு ஊருக்குச் சென்றிருந்தபோது, அவரைத் தொடர்புகொண்டு, நான் ஞாயிறு, திங்கள், செவ்வாய் ஆகிய மூன்று நாட்களில் ஏதாவதொரு நாளில் அவரைச் சந்திக்க விரும்புவதாகவும், அவருக்கு வசதியான நேரத்தைச் சொன்னால் நாகர்கோவில் வந்து அவரைச் சந்திக்க ஆவலாயிருப்பதாகவும் சொன்னேன். அவர் திங்கள் மாலை 4.30 மணிக்குமேல் சந்திக்கலாம் எனக்கூறினார். எனக்கும் அதில் மிக்க சந்தோஷம். ஏனெனில், நான் விரும்பியதும் திங்கள் மாலையைத்தான். செவ்வாய் மாலை சென்னை செல்ல கன்னியாகுமரி அதிவிரைவு ரயிலைப் பிடிக்கவேண்டியதிருந்ததாலும், கிட்டத்தட்ட அய்ந்து மாதங்கள் பூட்டியிருந்த வீட்டைச் சுத்தம் செய்யவே ஒருநாள் ஆகும் என்பதால் ஞாயிற்றுக் கிழமையையும் தவிர்க்க விரும்பினேன். (என் பெற்றோரும், தங்கையும் சென்னையிலுள்ள என் வீட்டிற்கு வந்து ஐந்து மாதங்களாகிவிட்டன.)

தக்கலையிலிருக்கும் என் நண்பனுக்கு பிறந்திருக்கும் இரண்டாவது குழந்தையையும் பார்க்கவேண்டிய அவசியம் எனக்கிருந்ததால், திங்களன்று மதியம் 12 மணிக்கே வீட்டிலிருந்து கிளம்பி நாகர்கோவில் செல்லும் பேருந்தில் ஏறினேன். எங்களூரான பணகுடியிலிருந்து நாகர்கோவில் 25 கி.மீ. (ஏகதேசமாக சென்னை செண்ட்ரலிருந்து தாம்பரம் தூரம்), அங்கிருந்து தக்கலை சுமார் 17 கி.மீ. தூரம்.

பணகுடியில் சென்னையைவிட வெயில் சுட்டெரித்தது. வழக்கமாக பங்குனி மாதத்திலும், சித்திரையின் முன்பாதியிலும் பணகுடியில் அவ்வளவாகக் காற்று வீசாது. மற்ற 10 மாதங்களில், பெரும்பாலும் தென்மேற்கிலிருந்து, பெரும்பாலான தமிழக ஊர்களைப் போன்றே எங்களூருக்கு மேற்குத் திசையிலுள்ள மேற்குத்தொடர்ச்சி மலைப் பகுதிகளிலிருந்து, வீசும் தூய காற்றை அனுபவிக்கக் கொடுத்து வைத்திருக்க வேண்டும். 'கடன் வாங்கிக் காத்தடிக்கும் கந்தன் பணகுடி' என ஒரு பழமொழியே எங்களூருக்கு உண்டு. எங்கள் ஊரைப் போன்றே காற்று வீசும் தமிழகத்தின் வேறு சில ஊர்கள்; கன்னியாகுமரி மாவட்டத்திலுள்ள முப்பந்தல், திருநெல்வேலி மாவட்டத்திலேயே உள்ள கயத்தாறு, கோவையிலுள்ள பல்லடம் மற்றும் ஈரோட்டிலுள்ள தாராபுரம். இந்த ஊர்களில் மட்டும் இவ்வாறு காற்று வீசுவதற்குக் காரணம் இப்பகுதிகளிலுள்ள மேற்குத்தொடர்ச்சி மலைப்பகுதியின் (கணவாய்கள்) அமைப்பே என நினைக்கிறேன். அதனால்தான் இவ்வூர்களில் காற்றாலைகள் அமைக்கப்பட்டு மிண்சாரம் தயாரிக்கப்படுகிறது.

எங்களூரில் நான் விரும்பும் மற்றொரு விசயம்; அங்கு வீடுகளில் சென்னையைப்போல் கருந்தூசிகள் படர்வது அரிது. சென்னையின் வாகனப் புகைகளினால் ஏற்படும் SPM (Suspended Particulate Matter) எனப்படும் கார்பன் மோனாக்ஸைடு, சல்பர் டை ஆக்ஸைடு போன்ற நச்சு வாயுக்கள் அங்கு பெருமளவில் இல்லை. இதுபோதாதென்று, சென்னையில் நான் வசிக்கும் பகுதியின் அருகில் கொடுங்கையூர் குப்பை எரிக்கும் நிலையமுள்ளதால், வீட்டிற்குள் நடக்கும்போதே பாதங்கள் கரிபோன்று கருப்பாகிவிடும். இதெல்லாம் சென்னையைக் காதலிப்பதற்காக நான் கொடுகும் விலை. சரி, எங்களூர்ப் புராணம் போதும், விசயத்திற்கு வருகிறேன்.

மதியம் 1.30 மணிக்கு தக்கலை போய்ச் சேர்ந்த நான், அங்கு என்னுடன் கல்லூரியில் படித்த மற்ற இரு நண்பர்களுடன் சேர்ந்து ஒரு உணவகத்தில் உணவருந்திவிட்டு, அதில் ஒரு நண்பனுடைய குழந்தையைப் பார்க்க தக்கலையருகிலுள்ள முத்தலக் குறிச்சியிலுள்ள அவர் வீட்டிற்குச் சென்றேன். தக்கலையில் இயற்கையாகவே பணகுடியைவிட பசுமை அதிகமாதலால், வெயில் அவ்வளவாகத் தெரியவில்லை. இதற்கிடையில் அரவிந்தன் அவர்களிடமிருந்து என் கைத்தொலைபேசியில் அழைப்பு - மாலை 4.30 மணிக்கு நான் நாகர்கோவில் வந்துவிடுவேனா என்பதை உறுதிசெய்ய. நான் பின்னர் என் நண்பன் வீட்டில் விடைபெற்றுக் கொண்டு, பேருந்து பிடித்து நாகர்கோவில் கிறிஸ்டோபர் பேருந்து நிலையத்தை அடையும்போது மாலை 4.40 ஆகியிருந்தது. நாகர்கோவிலிருந்து தக்கலைக்கும், பின்னர் அங்கிருந்து நாகர்கோவிலுக்கும் கேரள அரசுப் பேருந்துகளில் பயணித்தேன். அந்த இரு பேருந்துகளிலும் நடத்துனர் டிக்கட் கொடுக்கும் முறை என்னைக் கவர்ந்தது. கிரெடிட் கார்டு ஸ்வைப் பண்ணும் கருவி போன்ற ஒன்றை வைத்துக் கொண்டு டிக்கெட்டை பிரிண்டவுட் எடுத்துக்கொடுக்கிறார்கள். இந்தமுறை நம்மூர் முறையைவிட எளிதாகவும், வேகமாகவும் தெரிகிறது. என் தந்தை சென்னையிலும் சில நிலைய நடத்துனர்கள் இம்முறையில் டிக்கெட் கொடுப்பதாகக் கூறினார்.

அரவிந்தனைக் கைத்தொலைபேசியில் அழைத்து பேருந்து நிலையத்திற்கு எதிரிலுள்ள ஒரு வணிகவளாகத்தின் வாசலில் நான் நின்றுகொண்டிருப்பதாகவும் மேலும் அவர் என்னை அடையாளம் கண்டுகொள்ள நான் அன்றணிந்திருந்த உடைகளின் நிறத்தையும் சொன்னேன்; அதே சமயம் அவர் அணிந்துவரும் உடையின் நிறத்தையும் கேட்டுக்கொண்டேன். 10 நிமிடங்களில் அங்கு வந்துவிடுவதாக அவர் சொன்னார். இதற்கிடையில் அவர் எப்படியிருப்பாரோ என்று மனம் நினைக்கத் தொடங்கியது. சிலரது எழுத்துக்கள் சார்ந்து நாம் மனதில் உருவாக்கி வைத்திருக்கும் அவர்களைப் பற்றிய பிம்பம் நேரில் பார்க்கும்போது ஏமாற்றமளிக்கும். அவ்வேமாற்றத்தைத் தவிர்க்கவே முயன்றேன். ஆயினும், அவர் அணிந்து வருவதாகச் சொன்ன சிவப்பு நிற டி-சர்ட் கலரில் டி-சர்ட் அணிந்த இருவரைப் பார்த்து இவராக இருக்குமோ என மனம் நினைத்தது. திண்ணையில் அவர் எழுதத் தொடங்கிய காலத்திலிருந்தே அவர் எழுத்துக்களில் சிலவற்றைப் படித்து வந்திருந்தாலும், அவரது கருத்தியல் எனக்கு பெரும்பாலும் உவப்பானதாக இல்லை. ஆனால் அவரது சிந்தனைகளிலுள்ள அறிவியல் தேட்டம், அதில் விமரிசனங்கள் உண்டெனினும், எனக்கு உவப்பானது. அதுவே என்னை அவரைச் சந்திக்க தூண்டுகோலாய் இருந்திருக்கலாம். ஆனால், அவரிடம் என்ன பேசுவது என்பதை நான் முன் தீர்மானித்துக் கொள்ளவில்லை. அதற்கு இரண்டு காரணங்கள்; ஒன்று கேள்விகளை முன்தீர்மானித்துக் கொண்டால் பதட்டத்தில் நான் சற்று சொதப்பிவிடுவேன் என்பது. மற்றொன்று இதுதான் எனக்கும் அவருக்கும் இடையிலான முதல் சந்திப்பு என்பதால், அவர் கருத்திற்கு பெரும்பாலும் எதிர்க் கருத்துடைய, நான் கேட்கும் கேள்விகள் இருவருக்குமே சற்று அசெளகரியமாக இருக்கும் என்பதாலும், இயல்பாக அவ்வப்போது தோன்றுவதை வைத்து உரையாடிக் கொள்ளலாம் என முடிவுசெய்து கொண்டேன்.

அவர் சொன்னபடியே 10 நிமிடங்களில் இரு சக்கர வாகனத்தில் அங்கு வந்துவிட்டார். அவரது தோற்றம் சார்ந்து எந்தவிதக் கற்பனையும் அந்த நிமிடம் வரை நான் கொண்டிருக்கவில்லையாதலால், அவரது தோற்றம் எனக்கு ஏமாற்றமளிக்கவில்லை. பெரும்பாலான என் தமிழ் வலைப்பதிவு நண்பர்களைப் போன்று 30 தைத் தாண்டிய இளைஞர் தான். பரஸ்பர அறிமுகக் கைகுலுக்கலுக்குப் பின்னர் அருகிலுள்ள கடையில், என் விருப்பத்திற்கிணங்கி, சர்பத் குடித்துக்கொண்டோம். வீட்டிற்குச் சென்றே பேசலாம் எனக்கூறி வீட்டிற்கு அழைத்துச் சென்றார். அமைதியான சூழலில் அமைந்த நடுத்தரவர்க்க வீடு அவருடையது. வீட்டிலிருந்த அவரது அப்பாவையும், மகனையும் எனக்கு அறிமுகம் செய்துவைத்தார். நாங்கள் சென்ற நேரம் பேரனுக்குத் தாத்தா வழக்கமாகக் கதை சொல்லும் நேரமாம். தற்செயலாக, அன்றைக்கு அரவிந்தனின் அப்பா தனது பேரனுக்குச் சொல்லிக்கொண்டிருந்த கதையில் வரும் ஒரு கதாபாத்திரத்தின் பெயர் வேலு என்பதாகும். அதைக்கேட்டவுடன் நாங்கள் சிரித்துக் கொண்டோம். பின்னர் தாத்தா-பேரனின் கதையார்வத்தைக் குலைக்கவிரும்பாது, நாங்களிருவரும் முதல்மாடிக்குச் சென்றோம்.

அரவிந்தன் தனது வீட்டிலுள்ள நூலகத்தை எனக்குக் காட்டினார். 1960 களிலிருந்து அவரது தந்தையும் பின்னர் அவரும் சேர்த்து வைத்திருக்கும் நூற்களும், முக்கியமான நாளிதழ் செய்திகளின் வெட்டித் தொகுத்து பைண்டிங் செய்யப்பட்ட அடுக்குகளும் அங்கிருந்தன. இதுதான் உங்களது ரிசோர்ஸா (Resource) என , எனக்கே உரித்தான, எள்ளலுடன் அவரிடம் கேட்டேன். பணகுடி அரசு நூலகத்தில், 15 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, நான் பார்த்த எண்ணிக்கையிலான புத்தகங்கள் அவரிடமிருந்தன. எல்லாவற்றையும் நீங்கள் படித்துவிட்டீர்களா என அடுத்த கேள்வி கேட்டேன். பின் இவ்விசயத்தில் எனது நிலையையும் நான் கூறினேன். பின்னர் சற்று அமர்ந்து பேசலானோம். இருவரது தனிப்பட்ட வாழ்க்கை பற்றி சிறிது நேரம் பேசிய பின்பு, இயல்பாகப் பேச்சு தீவிரமான விசயங்கள் குறித்துத் திரும்பியது.

நான் அவரது 'கடவுளும் 40 ஹெர்ட்சும்' புத்தகம் பற்றி பேசலானேன். அதிலுள்ள ராமர் பாலம் பற்றிய கட்டுரையின் கோணம் எனக்கு மகிழ்ச்சியளித்ததாகவும், கடவுளும் 40 ஹெர்ட்ஸும் என்ற கட்டுரையின் கருத்துக்கள் நான் இதுவரை கேள்விப்படாததாக உள்ளதால் தற்போதைக்கு என்னால் அதுபற்றி விமரிக்கமுடியாது என்று கூறியதாகவும் ஞாபகம். அதற்குள் அவரது மனைவியிடமிருந்து அவருக்குக் கைத்தொலைபேசியில் அழைப்பு வரவே 10 நிமிடங்களில் வந்துவிடுவதாகச் சொல்லி எனக்கு சில புத்தகங்கள் கொடுத்து படித்துக்கொண்டிருக்குமாறு சொன்னார். ஆனால், தண்ணீர் அருந்துவதற்காக கீழே சென்ற நான் அவருடைய தந்தையிடம் அமர்ந்து பேசலானேன். அவர் எனக்கு தெற்குச் சீமையின் பிரபலமான கைமுறுக்கும், நேந்திரம் பழ சிப்ஸும் பரிமாறினார். அரவிந்தனின் தந்தை ஓய்வுபெற்ற கல்லூரித் தமிழ்ப் பேராசிரியர். மேலும் அரவிந்தனது அம்மாவையும் எனக்கு அறிமுகப்படுத்தி வைத்தார்; அவரும் ஒரு ஓய்வுபெற்ற கல்லூரி கல்லூரிப் பேராசிரியர் என்று எனக்கு அறிமுகப்படுத்தியதாக ஞாபகம்.

அரவிந்தனோடு பேச ஆரம்பித்தது போலல்லாமல், அவரது தந்தயினுடனான எனது உரையாடல், அச்சூழல் எனக்கு விரைவாகப் பரிச்சியம் ஆகிக்கொண்டிருந்தபடியால், எடுத்தவுடனே ஜெட் வேகத்தில் பறந்தது. எனது ஆதர்சங்களில் ஒருவராக நான் இதுவரையில் கருதிக்கொண்டிருக்கும் சுந்தர ராமசாமி குறித்து பேச்சு வந்தது. அவரது தந்தையும், சு. ரா வுடனான தனது நட்பையும், சு.ரா தன் வீட்டிற்கு வந்து அளவளாவிய நிகழ்ச்சிகளையும் நினைவு கூர்ந்தார். ஆனால், சு. ரா மேல் தனக்கு கடுமையான விமரிசனங்கள் உண்டு என்றாலும், பிற்காலத்திய சு.ரா பலமுனைகளில் மேலும் சறுக்கிவிட்டார் என்று சில உதாரணங்கள் மூலம் விளக்கினார். அவற்றில் பல, ஏற்கனவே சு. ரா மீது பலரும் முன்வைத்த விமரிசனங்கள்தான். ஆயினும், சு. ரா கன்னியாகுமரி மாவட்டம் தந்த மூன்று முக்கியமான சிந்தனாவாதிகளிலொருவர் என்று தான் கருதுவதாகக் கூறினார். அவ்ரது எழுத்துகளில் தனக்குப்பிடித்தவையாக ஒரு புளியமரத்தின் கதை நாவலும், சிறுகதைகளில் சீதை மார்க் சீயக்காய்த்தூளும் என்றார். எனக்கும் இவையிரண்டும் மிகவும் பிடித்தமானவை. மேற்கொண்டு அரவிந்தனுக்கு தன்னைவிட சு. ரா வுடன் முரண்பாடுகள் அதிகம் என்றும் கூறினார். ஆயினும் அவர்களிருவரும் பலமணிநேரங்கள் விவாதிப்பதுண்டு என்றும், ஒருமுறை சு. ரா, அரவிந்தன் குறித்து வேறுயாரும் தன்னிடம் புகழாத அளவிற்கு புகழ்ந்து கூறியதாகவும் சொன்னார். இத்தகைய பண்புகள் சு. ராவிடம் எப்போதும் உண்டு என்றும் கூறினார். இவ்வாறு நாங்கள் பேசிக்கொண்டிருக்கும்போதே அரவிந்தன் தனது மனைவியை அழைத்துக்கொண்டு வீட்டிற்குள் வந்தார். அவரை எனக்கு அறிமுகம் செய்து வைத்த பின்னர், அரவிந்தன் சு.ரா குறித்த தனது விமரிசனங்களையும், தனிப்பட்ட வாழ்க்கைக்கும் அவர் எழுத்திற்கும் இருந்த முரண்பாடுகள் சார்ந்து, முன்வைத்தார்.

பின்னர் பேச்சு கம்யூனிசம் குறித்தும், பெரியார் குறித்தும் திரும்பியது. கம்யூனிசம் மற்றும் பெரியாரிசம் குறித்து அரவிந்தனது தந்தை தனது விமரிசனங்களைக் கூறினார். அவரது விளக்கப்படி, நாராயண குரு, அய்யா வைகுண்டர், அய்யன் காளி போன்றோர் சிறந்த சமூகச் சீர்திருத்தவாதிகள், குறிப்பாக பெரியாரைவிட, என்றும் கூறினார். இந்த உரையாடலில் அரவிந்தன் அவ்வப்போது தனது கருத்துக்களைச் சொன்னது தவிர, பெரும்பாலும் மெளன சாட்சியாகவே இருந்தார். எங்களது உரையாடல் பெரும்பாலும் சு.ரா, கம்யூனிசம், பெரியார் போன்றவற்றைச் சுற்றியே இருந்தாலும், அவைகளின் ஊடாக மகாத்மா காந்தி, அப்சல், ஜெயமோகன், ஜெயகாந்தன், அண்ணா, கருணாநிதி, சாய்பாபா, தேசியம், விவேகானந்தர், காஞ்சிப் பெரியவர் என்றழைக்கப்பட்ட சந்திர சேகரேந்திர சரஸ்வதி என்று பல ஆளுமைகள், கருத்தியல்கள் குறித்துமான விமரிசனங்கள், மதிப்பீடுகள் சார்ந்தும் இருந்தது. மூவருக்கும் இவைகள் குறித்து தனித்துவமான சிந்தனைகள், கருத்துக்கள் இருந்தபோதிலும், யாரும் யாரையும் குறை கூறிக்கொள்ளவில்லை. சிற்சில சமயங்களில் அவரது தந்தையின் கருத்துக்கள் அவ்வாறான தொனியிலிருந்தாலும், எங்களைவிடவும் வயதிலும், அனுபவத்திலும் உயர்ந்தவர் என்ற வகையிலே நாங்கள், குறிப்பாக நான், ஆட்சேபிக்கவில்லை. நான் அவதானித்த வகையில், அரவிந்தனுக்கும் அவரது தந்தைக்கும் இடையில் பெருமளவில் கருத்தொற்றுமை இருந்தாலும், அவர்களிருவரும் வேறுபடும் புள்ளிகளுமிருந்தன. என்னைக் கவர்ந்த விசயம், அவரது தந்தை ஏதேனும் ஒருபொருள் குறித்துப் பேசும்போது, அதுகுறித்து அரவிந்தனுக்கு மாற்றுக்கருத்து உண்டெனவும், அதைச் சொல்லுமாறும் அரவிந்தனைக் கேட்டுக்கொள்வார். ஒரு தந்தை- மகனிடையே காணப்பட்ட இத்தகைய உறவு எனக்கு மிகுந்த ஆரோக்கியமாகப்பட்டது.

இதற்குள் இரவு 8.30 ஆகிவிட்டபடியால் நான் ஊருக்குக் கிளம்பத் தயாரானேன். அரவிந்தனின் தந்தை எங்களிருவருக்குமிடையிலான உரையாடலை தான் கெடுத்துவிட்டதாக வருத்தப்பட்டுக்கொண்டார் மேலும் விவேகானந்தர் பற்றி நன்கு படிக்குமாறு சொன்னார். புகைப்படம் எடுத்துக் கொள்ளலாமா என நான் கேட்டபோது வேண்டாமே என அரவிந்தன் கேட்டுக்கொண்டதால், அதன் அர்த்தம் புரிந்துகொண்ட, நான் விட்டுவிட்டேன். ஆனால் நம் சந்திப்பு குறித்து பதிவு எழுதலாம் அல்லவா எனக் கேட்டுக்கொண்டேன். சிரித்துக்கொண்டே அதற்கு அரவிந்தன் உடன்பட்டார். அதன்பின்னர் அவர்கள் குடும்பத்தினரிடம் நான் விடைபெற்றுக்கொண்டேன். நான் வேண்டாமென்று சொல்லியும் கேட்க்காமல் அரவிந்தன் என்னை பேருந்து நிலையத்தில் வந்து விடுகிறேன் என்று சொல்லி என்னை அவரது டூ-வீலரில் அமர்த்திக்கொண்டார். எங்கள் உரையாடல் மேலும் தொடர்ந்தது.

அதற்குள் பேருந்து நிலையம் வந்துவிட சிற்றுண்டி அருந்திவிட்டு ஊருக்குச் செல்லலாமே என்ற அவர் வேண்டுகோளுக்கிணங்கி அருகிலுள்ள ஒரு அழகான உணவகத்திற்குள் சென்று உரையாடலைத் தொடர்ந்தோம். சென்னையிலுள்ள, அவர் கருத்திற்கு மாற்றுக்கருத்துக்கள் கொண்ட, என் நண்பர்கள் குறித்து அவர் மேலதிக விபரங்கள் கேட்டறிந்தார். அவர் சென்னைக்கு வரும்போது எல்லோரையும் பார்க்கலாம் என நான் அவரை அழைத்தேன். ஒருவருக்கொருவர் நேரடிப் பரிச்சியம் ஏற்படும்போது அது பதிவுலக சூழலில் நல்ல மாற்றங்களை ஏற்படுத்தும் என்று சொல்லி, இவ்விசயத்தில் என் சொந்த அனுபவத்தையும் கூறினேன். அவர் எழுத்துக்கள் பற்றிய என் அபிப்பிராயத்தைக் கேட்டார். அவர் கருத்தியலில் கிஞ்சித்தும் உடன்பாடில்லை என்று நான் அவர் கட்டுரை ஒன்றில் பின்னூட்டமிட்டிருந்த போதிலும், முகத்திற்கு நேராக சிலவற்றை சொல்ல தயக்கம் எனக்கு உண்டாதலால், அவரது சமீபகால கட்டுரை ஒன்றில் எனக்குச் சற்றும் உடன்பாடில்லை எனக்கூறினேன். மற்றபடி சில விசயங்களில் அவரது அறிவியல் சார்ந்த கோணங்களில் எனக்கு உடன்பாடுண்டு என்று தெளிவுறுத்தினேன். நான் ஒன்றும் அவரைப் போல் (மேலும் பலரைப்போல்) பெரிதும் எழுதிக் கிழிக்கவில்லையாதலால் என் எழுத்துக்கள் பற்றிய அவரது கருத்துக்களைக் கேட்டறியத் தோன்றவில்லையோ என இப்போது உணர்கிறேன்.

மேற்கொண்டு இருவரும் பேசிக்கொண்டிருக்கும்போது பள்ளியில் அவருடன் படித்த நண்பரொருவர் எனக்குப் பாளையங்கோட்டைச் சித்தமருத்துவக் கல்லூரியில் 2 வருடங்கள் மூத்தவர், மேலும் எனக்கும் அவர் நண்பர் என்பதும் தெரியவந்தது. அரவிந்தனுடன் தற்போது வேலை செய்யும் நண்பரொருவர் மேற்சொன்ன அதே கல்லூரியில் எனக்கு நண்பராகவும், மேற்சொன்ன நண்பரைப்போலவே எனக்கு 2 ஆண்டுகள் மூத்தவர் என்பதும் இருவருக்கும் ஏற்கனவே தெரியும். (எங்களிருவருக்கும் தோழர்களான அவர்களிருவரும் ஒரே வகுப்பில் படித்தவர்கள்) இதனால் எங்களிருவருக்குமிடையில் மேலும் ஒரு உறவுப்பாலம் (நட்புப்பாலம்!) அமைந்துவிட்டது.

அதற்குள் மணி இரவு 10 ஆகிவிட்டபடியால் நான் அவரிடம் விடைபெற்றுக்கொண்டு எங்களூர் வழியாக மதுரை செல்லும் பஸ்ஸில் ஏறி அமர்ந்தேன். பயணம் செய்யும்போது, நிகழ்ந்த சந்திப்பு குறித்து எவ்வாறு எழுதலாம் என அசை போட்டுக்கொண்டே வந்தேன். ஒற்றைவரியில் சொல்வதானால், பரஸ்பர மரியாதையும், புரிந்துணர்வும் மிகுந்த சந்திப்பு; சற்றேறக்குறைய 5 மணி நேரங்கள் மிகுந்த திருப்தியளித்த ஒரு உரையாடல். இந்தமுறை, நீண்ட நாட்கள் கழித்து, எனது பணகுடிப் பயணம் மிகுந்த நிறைவையளித்ததாக உணர்ந்தேன். 10.30 மணிக்கு என் வீட்டிற்குச் சென்றபோது, என் தந்தை இப்போதான் உனக்கு மணி 9 ஆகிறதா?! என வினவினார். என்னை 9 மணிக்குள் வந்துவிடுமாறு அவர் சொல்லியனுப்பியதால் அவ்வாறு கேட்டார். 9 மணி என்று சொன்னால்தான் 11 மணிக்குள்ளாக நான் வருவேன் என்பது அவருக்குத் தெரியும். பின்ன, 35 வருடங்களாக என்னைப் பார்த்துவருபராயிற்றே.

செவ்வாய், 6 மார்ச், 2007

பாலபாரதிக்கு விஷேசம்!!!!! - பா.க.ச பதிவு

இதனால் சகல பாகச உறுப்பினர்களுக்கும் அறிவிப்பது என்னவெண்றால், தமிழ் வலைப்பதிவுலகின் முக்கியமான ஆளுமைகளில் ஒருவரும் (சிரிக்காதீங்க, நெசமாத்தான்), பா.க.ச வின் மூலவருமான 'தல' பாலபாரதிக்கு, மூக்காணாங்கயிறு கட்டப்படலாம் என்று நம்பப்படுகிறது...

மேற்படி வைபவத்தை ராமேஸ்வரத்தில் நடத்துவதா அல்லது சென்னையில் கொண்டாடுவதா என்பது குறித்து 'தல' இந்தவாரம் தன் ஊருக்குச் சென்று வந்தபின்பு முடிவெடுப்பார்.

மேலும், தன் வாழ்க்கையில் நடக்கப்போகும் இந்த முக்கியமான நிகழ்ச்சியைக் கருத்திற்கொண்டு, அனைத்து பாகச உறுப்பினர்களுக்கும் 'தல' சென்னையில் ' கொலசாமி படையல்' வைப்பதற்கும் முடிவெடுத்திருப்பதாகப் பட்சியொன்று என் காதில் ஓதிச் சென்றது.

குறிப்பு: விரைவில் 'தல' யின் இதுவரை வெளிவராத பராக்கிரமங்கள் குறித்த இடுகைகளைக் காண தொடர்ந்து புளியமரம வாருங்கள். (புளியமரம் - உசத்தி கண்ணா! உசத்தி!!)

பின் குறிப்பு: ‘தல’ ஊருக்கு இந்தவாரம் செல்கிறேன் என்று சாதாரணமாகச் சொன்னவுடன், ஆயிரம் வாட்ஸ் பிரகாசமான என் மூளை இதைவைத்து ஒரு பாகச பதிவு போட்டுவிடலாம் என எண்ணியதால் வந்தது இப்பதிவு. இது முற்றிலும் என் கற்பனையே.

நீங்கள் குடும்பத்துடன் இலவசமாக கோவா செல்லவேண்டுமா...!?

கடந்த சிலநாட்களுக்கு முன்பு என் இணையருக்கு (அதாங்க மனைவிக்கு) கைத்தொலைபேசியில் ஒரு அனானிமஸ் அழைப்பு. மறுமுனையில் பேசிய பெண் தங்கள் நிறுவனம் ஒரு survey செய்வதாகவும், அதற்காகச் சில கேள்விகளும் கேட்டிருக்கிறார். கேள்வி என்னவென்றால், அவருக்குக் கல்யாணம் ஆகிவிட்டதா, வயது என்ன, குடும்பத்தின் மாத வருமானம் என்பவைதான். என் துணைவியார் மூன்று கேள்விகளுக்கும் பதில் சொல்லியவுடன், நன்றி என்று கூறி மறுமுனையில் இணைப்பைத் துண்டித்துவிட்டனர். பிறகு மறுநாள் மீண்டும் அதே பெண்ணிடமிருந்து அழைப்பு. என் துணைவிக்கு சீட்டுக் குலுக்கலில் பரிசு விழுந்திருப்பதாகவும், பரிசு என்னவென்றால் விபத்துக் காப்பீடு இலவசமாகத் தருவார்கள் என்பதே.

என் துணைவி யோசித்துச் சொல்கிறேன் என்று சொன்னவுடன், மீண்டும் ஒரு மணி நேரம் கழித்து மறுபடியும் அதே பெண்ணிடமிருந்து அழைப்பு. அதற்குள் என் துணைவியார் என்னைத் தொடர்பு கொண்டு இந்த விசயம்பற்றி கூறியிருந்தார். இம்முறை அவர் என் கைத்தொலைபேசி எண்ணைக் கொடுத்து என்னிடம் விளக்கும்படி கூறிவிட்டார்.

பின்னர் என்னை அப்பெண் அழைத்ததும், நான் சில மேலதிக விளக்கங்கள் கேட்டேன். அதற்கு, இன்று மாலை குலுக்கலில் வெற்றிபெற்ற 20 பேருக்காக ஒரு சிறிய கூட்டம் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டுள்ளதாகவும், அங்கு வந்தால் விளக்கங்கள் கிடைக்குமெனவும் கூறிவிட்டார். அவரிடம் அவர்களது இணையதள முகவரி கேட்டுப்பெற்று கொண்டேன். இனையத்தில் எனக்கு ஒன்றும் பெரிதாக விளக்கங்கள் இல்லை. அப்பெண் அவர்களது நிறுவனம் ICICI Prudential காப்பீட்டு நிறுவனத்தின் ஒரு அங்கம் என்று தெரிவித்திருந்தார். ஆனால், இணையத்தில் அப்படியொன்றும் தகவல்கள் இல்லை.

காப்பீட்டுப் பாலிசியை இன்று மாலைக்குள் வந்து பெற்றுக்கொள்ளவேண்டும் எனக் கூறியிருந்தார்கள். எனக்கு இந்தமாதிரி இலவச பரிசுகளில் சுத்தமாக நம்பிக்கை இல்லாததாலும், சற்று கூட பிற மனிதர்களின் கருத்தை/நேரத்தை மதிக்காமல்/அறியாமல் தனது நிறுவன வியாபார வெற்றிக்காக அவர்கள் செய்யும் அறநெறியற்ற முறைக்காகவும் அக்கூட்டத்திற்குச் செல்லவில்லை.

பின்னர் இன்று காலை ING Vysya வங்கியிலிருந்து என் கைத்தொலைபேசிக்கு ஒரு அழைப்பு. என்னவென்றால், என்னுடைய கைத்தொலைபேசி எண்ணிற்குப் பரிசு விழுந்திருப்பதாகவும், பரிசு நான் குடும்பத்துடன் இரண்டு நாட்கள் கோவா செல்வதற்கு மேற்குறிப்பிட்ட வங்கி நல்கை (Sponsor) அளிப்பதாகவும் கூறினார்கள். நான் எப்படி என் எண்ணைப் பெற்றீர்கள் எனக் கேட்டபோது, Airtel, Hutch, Aircel போன்ற நிறுவனங்களின் எண்களை survey செய்து, அதில் ஒவ்வொரு நிறுவன எண்களிலும் தலா 20 எண்கள் பரிசுக்காகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டதாகவும், அதில் உங்கள் எண்ணும் ஒன்று எனவும் கூறினார்கள். அந்த survey-ப்படி அந்த எண்ணுள்ள நபர் திருமணமாகியிருக்க வேண்டும், மாத வருமானம் ரூபாய் 12,000 ற்கு மேலிருக்க வேண்டும், வயது 25 முதல் 45 ற்குள் இருக்க வேண்டுமென்பதே மூன்று நிபந்தனைகள்.

என்னிடம் அவர்கள் முதல்நாள் survey ஏதும் செய்யவில்லை. என் மனைவி முன்பு கொடுத்த என் கைத்தொலைபேசி எண்ணை வைத்துக்கொண்டு அவர்கள் ஆசை காட்டுகிறார்கள் என்று புரிந்து கொண்டேன். இவ்வாறு எனது ஒப்புதல் இல்லாமலேயே எனது எண்ணை survey ல் சேர்த்ததாக அவர்கள் உட்டலாக்கடி விட்டதாலும், இத்தகைய இலவசங்களின் பின்னுள்ள பிற மோசடிகளாலும் நான் இதில் எனக்கு விருப்பமில்லை எனக் கூறி தொடர்பைத் துண்டித்துவிட்டேன். இப்பொழுது கொஞ்ச நாட்களாக, கிரெடிட் கார்டு போய் இந்தமாதிரி இலவச பரிசுத் திட்டங்கள் தலைதூக்க ஆரம்பித்துள்ளன. இவற்றை ஒழுங்கு செய்ய அரசாங்கம்தான் முன்வர வேண்டும்.

திங்கள், 5 மார்ச், 2007

தமிழக அரசியல் - ராஜீவ்காந்தி படுகொலையை முன்வைத்து

தமிழக அரசியல், 1972 ற்குப் பிறகு, தனிமனித வெறுப்பினை அடிப்படையாகக் கொண்டு கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது. மற்றொரு அரசியல் தலைவரின் மீதான தனிப்பட்ட காழ்ப்பினை தனது அரசியல் ஆதாயத்திற்கு வெற்றிகரமாகப் பயன்படுத்திக் கொண்டவர் மறைந்த எம். ஜி. ராமச்சந்திரன். இது அவரின் திரைப்படங்களில் தொடர்ச்சியாக கட்டமைக்கப்பட்ட கதாநாயகன் Vs. வில்லன் என்ற இரட்டை நிலையின் அரசியல் தளத்திலான விரிவாக்கம். திரைப்படங்களில் எம். ஜி. ஆருக்கு வெற்றியைக் கொடுத்த இக்கருத்தாக்கம், சரியாகச் சொன்னால் புனைவு, அரசியல் சூழலிலும் அவருக்குக் கைகொடுத்ததுதான் தமிழக அரசியலில் ஏற்பட்ட ஆகக் கொடுமையான ஒரு நிகழ்வு.

இப்புனைவை தனது அரசியல் ஆசான் எம்.ஜி.ஆரை விடவும் பன்மடங்கு அதிகமாக தனது (அரசியல்) ஆதாயத்திற்காகப் பயன்படுத்திக் கொள்பவர் ஜெயலலிதா என்றால் அது மிகையல்ல. கிட்டத்தட்ட 16 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு படுகொலை செய்யப்பட்ட ராஜீவ் காந்தியை முன்வைத்து ஜெ செய்துவரும் அரசியல் ஆகக்கழிவானது. கடந்த சடமன்றத் தேர்தலின்போது 'கலைஞரின் கைமாறு' என்ற அபத்தமான கற்பனையைக்கொண்டு ஜெயா டிவி ஒளிபரப்பிய நிகழ்ச்சியைவிடவும், ஆகக் கேவலமான நிகழ்ச்சியொன்றை நேற்றிரவு 10 மணிக்கு ஜெயா டிவி ஒளிபரப்பியது.

'சென்னை சங்கமம்' என்ற நிகழ்ச்சியை நடத்தியதில் கனிமொழியும், தமிழ் மையம்- ஜெகத் கஸ்பரும் எவ்வாறு அரசு இயந்திரத்தைத் தவறாகப் பயன்படுத்தினர் என்ற வகையில் ஆரம்பித்த அந்திகழ்ச்சி ராஜீவ்காந்தி படுகொலையில் வந்து முடிந்தது. மொட்டைத் தலைக்கும், முழங்காலிற்கும் முடிச்சுப் போடுவது என்பது இதுதான் போலும். கனிமொழியும், ஜெகத் கஸ்பரும் முன்னின்று நடத்திய சென்னை சங்கமம் நிகழ்ச்சிக்கு அரசு இயந்திரம் ஏதேனும் தவறாகப் பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கும் பட்சத்தில் (?) அதுகுறித்தான உண்மையான அக்கறையோடு ஜெயா டிவி இந்நிகழ்ச்சியை வழங்கியிருந்தால் ஒரு ஆக்கபூர்வமான பணியை அது செய்திருக்கும். அதுவல்ல ஜெயா டிவியின் (ஜெயலலிதாவின்) நோக்கம், ராஜீவ்காந்தி கொலையை மீண்டும் கிளறி அரசியல் குளிர்காய நினைப்பதே அவரின் உண்மையான நோக்கம். கருணாநிதியை ஒரெ கல்லில் இரண்டு மாங்காய் அடிப்பதாகக் (கனிமொழியை முன்னிறுத்துவது மற்றும் ராஜீவ்காந்தியைக் கொன்றவர்களுக்குக் கைமாறு!?) கூறிக்கொள்ளும் ஜெ, இத்தகைய நிகழ்ச்சிகளின் மூலம் சாதிக்க நினைப்பதுதான் அபத்தத்தின் உச்சகட்டம்.

தமிழக வரலாற்றில் களப்பிரரின் ஆட்சிக்காலம் இருண்டகாலம் என்ற ஒரு கருதுகோள் உண்டு; அது உண்மையோ இல்லையோ, ஆனால் நிகழ்கால தமிழக வரலாற்றில் ஜெயலலிதா ஒரு கரும்புள்ளி என்றால் அது மிகையல்ல.